Wat nu ?

[Spiritje]

Ik zit nu in een taverne en op de achtergrond overheerst er een heel laagklinkend gelach van een vervelende gepensioneerde. Met dit als entourage denk ik "wat nu ?". Op zijn minst klinkt de muziek goed met als lied "Hey Layla" en een stukje van het refrein "oh what you're doing to me ?". Net wat ik ook denk over mijn situatie. Had veel ambitie en drijfveer, interesse in veel zaken zijn ook al foetsie na drie jaren afzien in mijn persoonlijke relatie en de laatste maanden van vorig jaar die me genekt hebben, gebroken, weet ik het niet meer.
Wat moet ik nog op mijn leeftijd met muziekapparatuur van doorgaans 3 jaar oud en ideeën betreft projecten wanneer er geen motivatie meer is ? Terwijl mevrouw in behandeling is sinds 4 maanden ben ik ook de klos. Zij is reeds van meerdere zaken bewust geworden en een maand geleden vroeg ze me terwijl we in een taverne waren of ik niet met de man, die daar aan zijn synth aan het prutsen was, wou mee samenwerken. Op dat moment heb ik zoiets van "hou je mond" want daarmee is het probleem niet verholpen.
Nu bijna een jaar later is er niets veranderd bij mij. Psychologische hulp heeft me niet gedeblokkeerd of mij terug in dezelfde staat gebracht als tervoren. Ik ben letterlijk een belangrijk stuk van mezelf kwijt op verschillende vlakken. Om dan te horen dat ik het niet is die hulp nodig heeft toont alleen maar de naïviteit van sommigen aan.
Ik vind dat ik wel iets kan betreft muziek enz. Is dit allemaal verloren ? Moet ik gewoon verder doen gewoon omdat ik iets kan ? Lijkt me absurd. Ik kom nog op het forum piepen omdat dit mij allemaal zo vertrouwd is. Mijn eigen studiomeubel dat ik nog niet zo heel lang heb ligt ook al uit elkaar, klaar om alles naar het containerpark te brengen. Het doet pijn want ik was er fier op, ik had het zelf gemaakt. Mijn studiootje voelde ook aan als een muziekstudio. Sinds mijn 17de hield ik me bezig met muziek, dat maakt juist 30 jaar nu. Wat nu ?

[Rikke]

Heyhey!

Ik begrijp je emotionele stuk niet helemaal, maar wat ik er wél uit begrijp is dat je een probleem hebt met motivatie dat je niet kunt oplossen.

Ik ben een geboren gemotiveerd mens, tamelijk stabiel. Toch heb ik het 'zelfs' lastig om te werken aan een project. Intrinsieke motivatie is een motherfucker om mee te dealen. Eens je de enthousiaste motivatie hebt gevonden, krijg je een technische of financiele tegenslag. Heb je je financien en sociale leven op orde, krijg je ineens geen ideeen of wil je vaste muziekpartner geen muziek meer met je maken. Kortom: er is altijd iets.

Probeer te relativeren. Laat het komen zoals het komt. Ga de muziek niet uit de weg, maar probeer het ook niet krampachtig te omarmen. Motivatie en liefde (als is het voor muziek) zijn subtiele krachten.

Wat voor mij wel belangrijk is is dat mijn leven rondom muziek 'op orde' moet zijn. Met deurwaarders in mijn achterhoofd kan ik niet meer werken bijvoorbeeld. Ook haast, stress, rotzooi, ruzie, of dat soort zaken werken echt niet in mijn voordeel. (Anderen varen hier wel bij hoor, er is niet één regel voor).

Wat vaak een tip is, zoek een vriend. Met een vriend is het makkelijker. Je kan je aan elkaar optrekken, je geeft elkaar feedback, je kunt lachen en je frustratie kwijt. Een vriend kan je helpen relativeren. Stel niet te hoge eisen in het begin.

Misschien was die synthesizer man toch niet zo'n gek idee after all...

[Spiritje]

Ben gebroken... geen passies, ambities meer en interesses in vele zaken verloren waaronder muziek door persoonlijke situatie in mijn relatie.

Die man was arabier en ik wil geen arabische muziek maken of samenwerken met iemand die enkel "bestaande" arabische liedjes speelt op zijn synth en in arabisch zingt. Doet enkel coveren. Die man doet er zelfs niet eens aan toe, de tekst in het vet, daar gaat het om.

[Rikke]

Wat wil je dan?

Als je gebroken bent zit er niks anders op dan je scherven bij elkaar te rapen en proberen te lijmen. Je zult echt een beetje aan de bak moeten. Nobody said it would be easy.

Krijg eerst je leven en gerommel met je relatie op orde. Muziek is ook maar weer muziek. Dat komt daarna vanzelf weer terug joh!

Doe niks rigoreus, laat je gear en je zelfgebouwde desk gewoon lekker staan. Op een dag veeg je het stof er vanaf en ben je weer de oude. Of de nieuwe.

Rikke

[Spiritje]

Heb momenten dat ik alles te koop wil zetten. De meubel is reeds uit elkaar en kapot eigenlijk.
Thanks for uw bemoedigende woorden. Dit heb ik echt nog nooit meegemaakt. Als muzikant de interesse, passie en ambitie er in kwijt zijn. Brrrr.

[gino]

Hey,

Ik heb geen idee hoe je eruit moet geraken, maar ik ondervind je probleem ook aan de lijve...

"Als ik later een huis heb moet er een ruimte zijn om muziek te maken", ik kom er nu nog zelden...
"Ik maak zelf een 10 tal songs en zoek er dan een band voor samen" is er nooit van gekomen, de inspiratie is weg.
Ik sta nog regelmatig (matig succesvol) op podia in nederland en belgie, maar ik geniet er niet meer van zoals vroeger, sterker nog, in plaats van dat ik er energie uit haal, kost het me steeds meer energie om te vertrekken naar optredens, en ook de dagen erna, ik blijf het vooral doen uit schrik om in het zwarte gat te vallen.

Vroeger hield ik muziekinstrumenten op 2de hands sites constant in de gaten, en was enorm gelukkig als in er een koopje kon doen, dit is stilgevallen omdat als ik iets nieuws koop ik er toch niets mee doe.

Homerecording bezoeken is voor mij ook meer een gewoonte.

Ik heb het (zoals rikkie schreef) allemaal wel kunnen relativeren, Muziek is niet meer het belangrijkste in mijn leven, ik heb nu een kind, gelukkig in het gezin, en ook geen schrik meer van het feit dat 'muziek' ooit zou kunnen wegvallen...

Kijk ook eens naar nieuwe hobbys zou ik zeggen,

Veel succes,

[Hermax]

Oorspronkelijk geplaatst door Spiritje

Ben gebroken... geen passies, ambities meer en interesses in vele zaken verloren waaronder muziek door persoonlijke situatie in mijn relatie.

Dan lijkt het mij logisch dat je eerst probeert die persoonlijke situatie te veranderen zonder je verder iets aan te trekken van ambities e.d.
Eenmaal je relationele leven weer op het goede spoor zit komt de passie vanzelf boven drijven. Neem nu geen drastische maatregelen zoals alles verkopen. Laat het staan of zet het even weg.

[Depressoptimist]

Heel vervelend dat je in zo'n situatie zit kerel... Ik zou je een paar dingen mee willen geven:

- laat je verstand leidend zijn, niet je gevoel/emotie (ookal is dat soms moeilijk)
- Zorg voor een helikopter view, dan weet je waar je staat in je proces

De piramide van Maslow laat heel mooi zien waarom jij niet toe bent aan ontwikkeling, jij zit ergens in laag 2 en 3 van onderen gezien. Muziek maken komt pas als laatste waar je waarschijnlijk mee bezig zal zijn... Daarom moet je zorgen dat de andere dingen eerst opgelost zijn...



Succes man!

[JanvanDuren]

midlife crisis. Niet ongewoon, heb ik ook gehad. Je komt daar wel uit door veel te praten. Meestal is praten met vreemden beter dan met bekenden.

Ik speelde heel graag gitaar en heb dat tijdens mijn mindere periode zeker 8 maanden niet gedaan. geen interesse.

een raad, verkoop nooit je spullen. Heb ik ook gedaan, echt spijt van gekregen.

succes.

[Sida Mosae Mastering]

Even props voor Rikke, mooi verwoord!

Laat je verstand leidend zijn, niet je gevoel/emotie (ookal is dat soms moeilijk)

Deze twee kunnen hand in hand gaan, maar dat vraagt de nodige zelfregularisatie.

Zorg voor een helikopter view, dan weet je waar je staat in je proces.

Dit is niet altijd 'zelf' te ontdekken.

Ondanks de goedbedoelde adviezen van forumgenoten weet ik niet of hier iemand therapeutisch geschoold is.
Misschien een idee om er professionele hulp voor te zoeken? Zulke mensen kunnen jou helpen het grote plaatje te construeren.